การเกิดวาบไฟของมูลนกมีสองรูปแบบ รูปแบบแรกคือวาบไฟที่เกิดจากการสะสมของพื้นผิวฉนวน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากนกถูกกั้นด้วยร่มฉนวนหลายส่วน โอกาสที่วาบไฟโดยตรงจึงต่ำมาก อีกรูปแบบหนึ่งคือฉนวนที่ลื่นไหลของมูลนกที่ตกลงมาในบริเวณใกล้เคียง ทำให้เกิดการคายประจุไฟฟ้าลัดวงจรระหว่างเครื่องมือทองคำด้านบนและด้านล่าง และไม่มีร่องรอยของมูลนกหลงเหลืออยู่บนซูเอโกะ ซึ่งเป็นรูปแบบหลักของการเกิดวาบไฟของมูลนก จากการจำลองปรากฏการณ์วาบไฟของนกฉนวนได้สำเร็จ ภาควิชาวิศวกรรมไฟฟ้า มหาวิทยาลัยชิงหัว ได้ศึกษากลไกวาบไฟและสภาวะวาบไฟของมูลนก และสรุปว่าโมเมนต์ที่ตกลงมาของมูลนกทำให้การกระจายตัวของสนามไฟฟ้ารอบฉนวนคลาดเคลื่อน ทำให้เกิดการแตกตัวของช่องว่างอากาศของช่องมูลนกที่ปลายฉนวนด้านสูง ส่งผลให้เกิดวาบไฟของฉนวน ยกตัวอย่างเช่น suozi สังเคราะห์ 110 กิโลโวลต์ เส้นรอบวงที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 55 เซนติเมตร ควรได้รับการปกป้องด้วยพัดลม ในขณะเดียวกัน มูลนกจะตกลงมาเป็นรูปพาราโบลา ในการทำงานจริง บริเวณคานขวางด้านบนของเสาจะถือเป็นกุญแจสำคัญในการป้องกันนกในช่วง 30-45 องศา โดยมีสายฉนวนเป็นจุดฐานและมุมระหว่างทั้งสองด้าน ประการที่สอง หนามนก เพื่อให้แน่ใจว่ามีความหนาแน่นในระดับหนึ่ง นกจะ "อุด" นอกเขตป้องกันอย่างสมบูรณ์

ในงานวิศวกรรม เนื่องจากโครงสร้างเสาที่ซับซ้อน อาจทำให้พื้นที่สำคัญบางส่วนในการป้องกันนกถูกทิ้งไว้ ส่งผลให้เกิดความเสียหายจากนกที่ผิดปกติ หนามนกที่อยู่เหนือฉนวนของสายไฟสามเฟสได้รับการติดตั้งไว้แล้ว แต่ไม่ได้ติดตั้งหนามนกบนเสาดินเหนือสายไฟด้านข้าง ทำให้เกิดปัญหาแอบแฝงที่อาจเกิดจากความผิดพลาด